පොඩි මෑන් කිවුවට පොඩිම නෑ... ඔන්න 100යි...

 මේ ලියවෙන්නෙ පොඩි මෑන්ගෙ සියවෙලි ලට්ටෙ  හරි ලොට්ටෙ හරි.....මේ කියන්නෙ පොඩියට ඉදියට කොල්ල සැලකිය යුතු වැඩක් කරල කියන එකනෙ... මේ අවුරුද්දෙම මැයි  29 වෙනිද ආයෙමත් බ්ලොග් කෙරුවාවට අතගහද්දි කීයටවත් හිතුවෙ නෑ මෙච්චර  ලියන්න පුලුවන් වෙයි කියලනම්... මොකද කලිනුත් බ්ලොග් එකක්  ලියන්න පටන අරන් පෝස්ට් දෙකකින්ම නවත්තල දාපු නිසා...

බ්ලොග්  ගැන කියල දුන්නෙ තරුඳු විජේරත්න  මගේ බැජා... ඊට කලින් ඉදන්ම කතන්දර බ්ලොග් එක කියෙවත් ඔය බ්ලොග් මගුල ගැන  මම දැනගෙන ඉදියෙ නෑ... 

පොඩි මෑන් මුලින්ම ලිවුවෙ මූනු පොතේ... ... ඊටත් කලින් ඉදලම ඔය ස්කෝලෙ එක එක ඒවට එකැක ඒව ලියන නිසා කට්ටියම දැනගෙන  ඉදියා මූන මොනවහරි පොඩ්ඩක් ගැටගහන්න පුලුවන් කියල...  ඒක නිසා විජේ මට කතාකරල මේක ලියපං කියල.. කියල දුන්න.. ඒ පටන් අරගත්ත බ්ලොගේ තමයි පටන් ගත්ත තැනල ලොප් උනේ...

ඊට පස්සෙ ටික කාලයක් අවුරුද්දක් විතර බ්ලොග් කියවන්න ඇති....  ඊටත් පස්සෙ සිත් අහස ලියන ප්‍රාර්ථනා තමයි ආයෙත් පොඩි මෑන්ව බලෙන්ම බ්ලොග් ලිවිල්ලට තල්ලු කරේ...   ලියන්න නෑ කිය කිය ඉදියෙ  බ්ලොග් එකක් හදාගන්න කම්මැලි කමට... අන්තිමේදි ප්‍රාර්ථනාම බ්ලොග් එක් හදල දීල  ලියනව හලෝ කියල කිවුවට පස්සෙ ඔය එක එක කෑලි ටිකක් අටවගෙන ලියන්න පටන් ගත්තා...

පලවෙනි පෝස්ට් එකටම මම කියවපු පලවෙනි බ්ලොග් එක වෙච්ච කතන්දර බ්ලොග් එකේ කකා ඇවිත් කමෙන්ට් එකක් දාල ගියාම  වැඩේට ආව පොඩි කික් එකක්....

ඔහොම ලියාගෙන යද්දි බ්ලොග් අවකාශ දැවැන්තයො කීප දෙනෙක්ම   ලොකු තල්ලුවක් දුන්නා... ඒකත් මෙච්චර දුරකට එන්න එක හේතුවක්...  හිටපු බස් සභාපති තුමා වැප්.., බ්ලොග් අවකාශේ  පොඩිමෑන්ගෙ කැමතිම බ්ලොග් එක පූසන්ගෙ බ්ලොග් ගඩොල් ලියන පුරුපුරු... එතකොට මෙම්ම මේක උඹට තමයි හරියන්නෙ කියල සමහර මාතෘකා එවපු මාතලන්....  එතකොට බ්ලොග් නිසාම හදුනාගන්න ලැබුන  බ්ලොග් ගැන නොදන්න දේවල් කියල දුන්න බනියා  මේ වෙලාවෙ මතක් කරන්නෙ ගොඩක් ආදරෙන්....

පස්සෙ පස්සෙ බ්ලොග් ලියන ගොඩක් දෙනෙක් ඊමේල් වලින් මූනු පොතෙන් කතාකරල දැන අදුන ගත්ත්තා.. බ්ලොග් කලාවට පොඩ්ඩක් වෙච්ච පොඩි මෑන්ට යමක් කමක් කියල දුන්න... ඒ හැමෝටම ස්තූතියි...

100 ලියාවි කියල පොඩි මෑන් කවදාවත් හිතුවෙ නෑ...  ඒත් ඒකට ශක්තියක් උන අනිත් හේතුව තමයි බ්ලොගේ කියවන්න ආපු අය... පොඩි මෑන් හිත හැදෙන්නවත් අත කහනවටවත් කම්මැලිකමටට්වත් බ්ලොග් ලියන්නෙක් නෙවෙයි... පොඩිමෑන්ගෙ නිර්මාන අනිත් අය අතරට ගෙනියන්න.. හිතෙන දේවල් කියන්න බ්ලොග් ලියන්නෙක්.... බ්ලොග් එක බලන්න මිනිස්සු ආවෙ නැති දවසට පොඩි මෑන් මේක නවත්තල දානවා.... ඒකෙ ආයෙ හෝදන්න දෙයක් නෑ...
දින 206 විතරක් පරණ බ්ලොග්  එක  හිට්ස් 79000 ක්  ෆලෝවස්ල 287 ක්  වගේ ප්‍රතිචාර ලැබෙද්දි ඒ අතරින් හැමදාම බ්ලොග් එක කියවන්න ආව.. බ්ලොග් එකේ කමෙන්ට් තීරුවට සීමා නොවුන කීප දෙනෙක් ඉදියා.....  ADKකොලුවා  කිඩෝ , බනියා , පිස්සා පලාමල්ල, මාතලන්,  රෑ එලිවෙනකං මගදිගට පෝස්ට් වල පෲෆ් බලල දීපු ගායනා අක්කා.. ,  ගයාන් ,දුෂ් , වැප් , පුරුපුරු ,  මදාරා , තනි අලියා , නිසූපා , ලට්ට ලොට්ට ෆෑන් පේජ් එක හදල දීපු මගේ සහෝදරයා උදාර මලයා.... , මගදිගට කතාවෙ විහඟ ව්‍යංගට ගොඩක් ආදරේ කරපු.. කතාව කියවල එක පාරක් ඔලුවත් පලාගනිපු නිපුනි නංගි...  මෙච්ච දුරක් එන්න පොඩි මෑන්ට ඉදවු කරපු තවත් අය කීප දෙනෙක්..   හමදාම කියවල කමෙන්ට් දාපු අයත් මග ගොඩක් ඉදියා.... නම් වශයෙන් නැතත් උන්ටත් ටැන්කූ හොදේ....

මේ හැමෝටම වඩා... කවදාවත් කමෙන්ට් නොකරපු ඒත් පොඩි මෑන් ලියන ඒව කියවපු සෑහෙන පිරිසක් ඉදියා.... උන් ඔක්කෝටමත් මෙන්න  සැලියුට්....

තෝ ලියන ඒව ඉදපං තොගේ කෙල්ලට පෙන්න කියල කීප දෙනෙක්  කියද්දි...  පොස්ට් එකක් ලියනව කිවුවාම  මිස් කෝල් එක්වත් නොගහපු  හැම පෝස්ට් එක්ක්ම කියවලා ගුනදොස් විචාරපු   නිහඩ රසිකාවිය  මගේ සුද්දිටත් ඔන්න උම්ම එකක්....

තව නම කියන්න අමතක උන කවුරුහරි  ඉන්නවනම තරහ වෙන්න එපා.. ඒ අයටත් පොඩි මෑන්ගෙ හදපිරි මෙවුව එක එකෙන්ම හිමිවෙනවා හොදේ... ..

එක අතකට 100 ලියපු එකත් මහ දෙයක් නෙවෙයි බලාගෙන ගියාම... මොකද කියනවනම් පෝස්ට් සීයෙන් හතක අටක්ම  වචන හතරපහකට වඩා වැඩි නොවුන ඒවා.... ඒවට ලැබුන කමෙට් දිගයි ඊට වඩා.... විලිලැජ්ජයි ඕයි....

ඒත් ඒ වචන හතර පහ ඇතුලෙ පිටු ගානක දිග කතාවක් තිබුන නිසාම ගල් මුල් මැදන් හිට් කවුන්ටර් කඩාගෙන ලට්ට ලොට්ටත් එක්ක පොඩිමෑන් ඉස්සරහට අරගෙන ගියා....

මේ පෝට් 100 ඇතුලෙ කොටස් වශයෙන් ලියන  මගදිගට නවකතාව...  එතකොට      ______ හාට් Piercing...✿•*`¨"  නමින් ඉදිරිපත් කරපු  කවි වලට ගොඩක් ප්‍රතිචාර ලැබුනා.. ඊට පස්සෙ වැඩියෙන් කට්ටිය කැමති උනේ මගේ ලට්ට ලොට්ට ලේබලේ යතතෙ ලියන පොඩි මෑන්ගෙ පහුගිහිපු ලොකු ලොකු වැඩ ගැන ලියපු  පොඩි පොඩි කතාවලටයි...

 කොහොම කොහොම  හරි පෝස්ට් 100 ක් ලියපු එක පොඩි මෑණ් වගේ පොඩි කොල්ලෙක්ට ලොකු දෙයක්.... ..

ඔය සීය අතරෙ හිට්ස් 2000 පැනපු පෝස්ට්  එක්කම හිට්ස් 1000ක්ට වඩා ලැබුන පෝස්ට් 15 විතර ඇති....

පොඩි මෑන්ට ඒ ගානත් මාරම ලොකුයි.... ... ඇයි දෙයියනෙ පොඩි කොල්ලනෙ තාම....

පොඩිමෑන් කියන නමින් බ්ලොග් එක ලිවුවත් .. ඇත්තටම පොඩිමෑන් කවුද කියල නොකිවුවත් ඒක වෙන කිසිම තැනක පොඩි මෑන් හැංගුවෙ නෑ... ඇත්ත නම දන්න අය ඒ නම කියල කමෙන්ට් කරත් ඒව මැකුවෙ නෑ... පොඩිමෑන්ගෙ ඇත්තම ෆොටෝ පහ හයක්වත් තියෙනව බ්ලොග් එකේ..ඕක මොකකද හත්තිලවුවෙ හෑන් ෆෝන් නම්බර් එකත් තියෙනවා....

එහෙම වෙලත් සාමාන්‍යයෙන් කවුරුවත් ලියන්නෙ නැති මාතෘකා ගැන පොඩි මෑන් කවි කතා ලිවුවා...  සයිබර් දඩු මුගුරු උස්සගෙන  ඕනෙ තරම් කට්ටිය ආවත්  ඒකෙන් උන එකම දේ බ්ලොග් එක ජනප්‍රිය උන එක විතරයි... 

බ්ලොග් එකට කමති නෑ කියල මූනට බැනපු අයත් නැත්තෙ නෑ.... 

ඔය ඔක්කෝමලටත් පට්ට ටැන්කූ....  ආයෙ එකෙන්ම.... 

ඔය ඔක්කොම අස්සෙ කම්මැලි කම නැමති මහා භාදක පවුරත් මැඩගෙන එල්ලි එල්ලි 100ටත් ආව...


ඔය තියෙන්නෙ එල්ලි එල්ලි ආව හැටි....

පොඩිමෑන්ගෙ කවි වලට කතාවලට කැමති උන පාඨකයන්ට පොඩි හැපි නිවුස් එකක් දෙන ගමන් පෝස්ට් එක පිනිස් කොරන්නයි කල්පනාව...

පොඩි මෑන්ගෙ ජීවිතේ රසබර... දුක් බර.. සාමන්‍යන් කෙනෙක් නොලබන ... අත්දැකීම්, කතා විදියට ඉස්සරහට කියවන්න පුලුවන් වේවි... ඒ වගෙම ලට්ට ලොට්ට වල ජනප්‍රියම අංගය, මග දිගට  තව ටික කාලයක් ඇවෑමෙන් නිමා කොරල  පොඩිමෑන්ගේ ඊලග නවකතා ව්‍යායාමය...
තවත් අප්සට්ම අප්සට් ලවුස්ටෝරියක් වෙච්ච "ඇහි පිල්ලමක් යට"    කියවන්නත් ඔහෙලට පුලුවන් වේවි...

හබැයි එච්චර කල් ලියාවිදනම් දන්නෙ නෑ...  කකාට වගේ වෙන්න පෝට් ලයිස්තුවක් තිබුනත් තියෙන්නෙ හිතේ... ඕව කොටන එක තමයි සීන් එක....

දැනටනම් ලියන්නෙ පට්ට කැමැත්තෙන්....

එහෙනම් 100 වෙනි කඩඉම දක්වා එන්න අත හිත  දුන්නු...  ගේම දාපු.. බාල්දි පෙල්ලපු හැමෝටම.... ආයෙත් ටැන්කූ......

අපේ හිතේ කහට නෑ ඔන්න...  බඩේ බත් ටික වගේ බුදු ෂුවර්....

යන්නං
ටටා...