මග දිගට 15 " කැ _ ඩබල් ඇක්ටින් සීන් එකක්නෙ බං... මේක... "

අද වෙනකන් කතාව.......

මගදිගට 1            මග දිගට 5             මගදිගට  9            මගදිගට  13
 
මගදිගට 2             මගදිගට 6             මග දිගට 10          මගදිගට 14

   
මගදිගට 3            මග දිගට 7              මග දිගට 11               

මගදිගට 4             මග දිගට 8             මග දිගට 12       

 

 

අද එතැන් සිට 

මෙච්චර වෙලා තිබුන සද්දෙ මුකුත් නෑ..... හතර වටේටම පාට පාට ලයිට් දාල තිබුනත්  සාලෙට ආව දෙන්න දිස්නෙ ගහනව.... ඇවිත් ඉන්න හැමෝම කටවල් ඇරගෙන  කරන වැඩ නවත්තලා ඒ දෙන්න දිහා බලාගෙන ඉන්නවා.... සද්දෙකට ඇහුන එකම දේ...... බිබී ඉදපු බීම එක හිරවෙලා නවත්ත ගන්න බැරුව මම කහින හඩ විතරයි....

පපවුව අල්ලගෙන  අමාරුවෙන් කහින එක  නවත්තලා  මම ආයෙමත් ඔලුව උස්සල බැලුවා මේ මම දකින්නෙ හීනයක්ද කියලා...  බීම වීදුරුව වටේ තිබුන වතුර බිංදු එක අතකින් පිහිදාල ඒ අතින්නම මම මූනත් පිහිදුවා....  අනේ මේක හීනයක්ම වෙයං...  මම ගාගනිපු වතුරවල පිං බලෙන් මාවම ඇහැරියං....

මූන පිහිදාල බැලුවත්  මට පෙනුනෙ කලින් පෙනුන දර්ෂනේමයි.... ඇස් දෙකත් බොදවෙලා... කැස්ස පාරට කදුලුත් ඇවිල්ලා...  මම ආයෙමත් මූන පිහිදැම්මා....

තාමත් ව්‍යංගල දෙන්නම මගේ ඉස්සරහ....  දෙකට නැවිල බුරිය විකාගෙන මැරෙන්න හිතනව යකෝ.... මේක මාර හුට්ටප්පරයක්නෙ....
 
එතකොටම දෙන්නම අපේ දිහා බැලුවා....  ඒ වෙනද තිබුන ලොකු වීදුරු ඇස්මයි.. වෙනසකට තිබුනෙ කලින් දෙකයි.. දැන් හතරයි......

මාරුවෙන මාරුවට ඒ දිහා බැලුවත් කිසිම වෙනසක් හොයාගන්නනම් පුලුවන් උනේ නෑ.... එකම විදියෙ  මල් තියෙන ගවුම් දෙකක් ඇදල.. වෙනද වගේම බෙල්ලෙ මාලයක්වත් නැතුව ඉදියට මොකද හතරවටේම බල්බ් දාල තිබුන ගෙදර ඒ දෙන්නම දිලිසුනේ හරියට තොරන මැද්දෑවෙ බුදුරැස් වලල්ල වගේ.....

ශ්‍යාමිකලගෙ අම්මයි නංගියි ඒ දෙන්නයි අම්මයි එක්ක කතා කරාට පස්සෙ දොර හරියෙම පුටුවකින් තුන් දෙනාම වාඩි උනා....  වාඩිවෙන්න කලින් ඒ ලොකු වීදුරු ඇස් හතරම මගේ දිහා තව පාරක්  බැලුවා....  හිනාවෙන්නද අඩන්නද  කියල හිතාගන්න බැරුව ඉදපු මම  කලින් වගේම පිලිමයක් වගේ හෙලවෙන්නෙ නතුව ඉන්න ඇති... මගේ මූනෙ කිසිම වෙනස්ක් නොදැකපු ඒ ඇස් බිම බලාගත්තා... හැබැයි ඒ ඇස් දෙකක් විතරයි....  එක්කෙනෙක් වාඩිවෙනකනුත් එක්කෙන්ක් මගේ දිහා බලාගෙන ඉදියා... හරියට පුදුමෙන් වගේ....

" පිස්සු හැදෙනවා.... කවුද බං ව්‍යංගා.... "

අපේ සෙට් එකෙන් මුලින්ම කතාකරේ ශ්‍යාමිකය....

" උඹ මගෙන්ද අහන්නෙ බං... අල්ලපු ගෙදර මෙච්චර දවස් ඉදලත් උඹ  දන්නෙ නැති කොට මම දන්නෙ මම උන්ගෙ තාත්තද.... "

අල්ලපු ගෙදර ඉදල මෙච්චරකලක් මූ දන්නෙත් නැතිනම් මම දන්නෙ කොහොමද.... ඔලුව අවුල් වෙලා ඉන්න වෙලාවෙ මූ අහන්නෙත්  මහ රට බයිල තමයි...

"  උන්ගෙ තාත්තටවත් බැරුව ඇති අදුනන්න බං.... පිස්සු හැදෙනවා... හින්දි ෆිල්ම් එකකවත් වෙන්නෙ නැති වැඩකනෙ  මේ... "

මගේ පිටිපස්සෙ ඉදපු  පැංච ශ්‍යාමිකයට කිවුවා...  මම ඉදියෙ තාමත් ඒ දෙන්න දිහා බලාගෙන... සාලෙ අයගෙ කතාව ආයෙමත් ටික ටික ඇහෙද්දි  හිටගෙන ඉදපු ව්‍යංගත්  අනිත් එක්කෙනා ගාවින්ම වාඩි උනා...  වාඩිවෙලා බිම බලාගත්තෙ  මුලු පාටි එකේම අය බලාගෙන කතාකරන්නෙ ඒ දෙන්න ගැන කියල දැනුන නිසා වෙන්න ඇති....

මම හෙමීට එතන තිබුන පුටුවෙන් වාඩි උනා... වාඩි වෙලා මගේ එහාපැත්තෙ ඉදපු ලහිරුව දිහා බැලුවා...   ඌත් නිකන් රිච්ටමාපකේ කට්ට කැඩිල යන සයිස් එකේ භූමිකම්පාවකට අහු වෙච්ච පොමනේරියන් බල්ලෙක් වගේ  කන් කඩා වැටිල ඇස් ලොකුවෙලා ඉදියෙ...

" කැ _ ඩබල් ඇක්ටින්  සීන් එකක්නෙ බං... මේක... "

ඌ කතා කරේ රහසින්... කියාගන්න දෙයක් නැතුව මම ආයෙත් ඒ දෙන්න වාඩිවෙලා ඉදපු දිහා බැලුවා... දෙන්නම සැරින් සැරේ මේ පැත්ත බලනවා... බිම බලනවා..  අනිත් එක්කෙනාට කුටු කුටු ගානවා...

" මචං විහඟ  තරහවෙන්න එපා මචං මෙහෙම කිවුවට... දෙන්නම  අපිව හොදට අදුනනවා...  පේනව නේද අපේ දිහා බලාගෙන කුටු කුටු ගාන හැටි....  දෙන්නම එකතුවෙලා අපිට ආයෙ දීල තියෙන්නෙ නැවු කඹයක් සයිස් ලන්නක් මචං...  ව්‍යංග එක්කෙන්ක්නං  අනිත් කෙනා අපිව අදුන්න විදියක් නෑනෙ.. දෙන්නම පලෑන් කරල ෆුල් බයිට් එකක් දීල තියෙන්නෙ... මටවත් පේන්නෙ නැතුව ඉදියනෙ මෙච්චර කාලයක්... ආයෙ හෝදන්න දෙයක් නෑ... බඩේ බත් වගේ මටනම් බුදු ෂුවර්... "

ශ්‍යාමිකය කියපු දේ ඒ වෙනකොටත් මට  තේරිලයි තිබුනෙ...  ඒත්... මම තුවලා වෙච්ච වෙලාවෙ අඩාගෙන ආවෙ මේ දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක්ම නේද... ?? මාව බයිට් කරනවනම්  එහෙම කරන්නෙ ඇයි... ??

ඒ දෙන්න ආයෙත් සැරින් සැරේ අපේ දිහා බලනවා... එතන ඉන්න බෑ බෑ වගේ මොකක්දෝ හිතීගෙන ආව නිසා පුටුවෙන් නැගිටල මම හිමීට ගේ පිටිපස්සට ආවා... ශ්‍යාමිකයලගෙ අම්මටත් හිනා වේගෙන පිටිපස්සෙ දොරෙන් ඇවිත් පිටිපස්සට වෙන්න කලුවරේ තිබුන පුටුවක වාඩි උනා...
පැංච ලහිරු ශ්‍යාමික ඔක්කොමලත් ඇවිත්....

"ඒත් මමනං හිතන්නෙ නෑ බං එහෙම කරන්න ඇති කියල...  එදා මූ වැටුන වෙලාවෙ  එහෙනම් අරම පස්සෙන් දුවගෙන එන්නෙ අහවල් එකකටද..."

ලහිරුව ශ්‍යාමිකයට කිවුවෙ මගේ හිත තේරිල වගේ...

" අනේ මම දන්නෙ නෑ බං... බලහංකො ගෙවල් එහා පැත්තෙ... මාස එකහමාරක් විතර ගිහිල්ලත් නිකමටවත් දැනගන්න බැරි උනානෙ..
 මොලේ නරක් වෙනවා...."

පැංචයි ලහිරුවයි වාඩි උනාට  ශ්‍යාමිකයට වාඩි වෙන එකත් අමතක වෙලා...   මාත් මුකුත් කියන්නෙ නැතුවවම බලාගෙන ඉදියා... දුකක් ලැජාවක් තරහක්... කියන්න බැරි මොකක්දෝ දෙයක් හිතේ තියෙනව වගේ...

" මමත් කියන්නෙ  උන් දෙන්න කරේ කැ_ වඩේ තමයි....  දෙන්න ඕනෙ හොද රිටන් එකක්  හු _ _ _ න් ට...  බලහංකො බං.. මුන් ආච්චිගෙ කෙල්ලොනෙ..."

පැංචත් කට ඇරියා...

" අනේ මේ පැංචො.... දන්නෙ නැති ලබ්බවල් වලට කට නොදා ඉදිං... ඒකි මාත් එක්කත් කතා කරා... එහෙම කරන කෙල්ලෙක් නෙවෙයි ... මමත් එදා ඉදියනෙ ලග මුගේ... එදා එහෙනම් අරම කට්ටක් කාල එන්න ඕනෙ නෑනෙ මුගේ පස්සෙ ඒකි සිරාවට මූට ලවු නැත්තං... "

ලහිරුව බැන්නාම පැංචත් කටවහගත්තා... මගෙත් නිකං මොලේ අවුල් වෙලා වගේ... ව්‍ය්ංගා එහෙම කරනෙ එකක් නෑ... මට බුදු ෂුවර්... ඒත්.... අර දෙන්න අර විදියට අතන හැසිරුනේ ඇයි... ??  ෂික්... එකක් ඉවර වෙනකොට එකක්...  හිතාගන්න බෑ මොලේ නරක් වෙනවා....

" විහඟ උඹ කියපං...  උඹත් එක්ක කතා කරානෙ ඒකි.. අපිට වඩා උඹනෙ දන්නෙ... උඹට මොකද හිතෙන්නෙ... "

ශ්‍යාමිකයත් ටිකක් එහාට වෙන්න තියෙන හිස් පුටුවක් අරන ඇවිත් මගේ ලගින් වාඩි උනා...

" මම දන්නෙ නෑ බං..  මට තේරෙන්නෙත් නෑ... "

මම කිවුවෙ උගේ දිහාවත් නොබල පුටුවට හේත්තුවෙන ගමන්..... 

ඇත්ත... ව්‍යංගට  මම ඇත්තටම ආදරෙයි...වෙන කිසිම කෙල්ලෙක් ගැන හිතෙන්නෙ නැති විදියට  වි‍යංග ගැන මට හිතුනා... කැමැත්තක් ඇති උනා.... ඒ මොකටද කියන්න මම දන්නෙ නෑ...  ව්‍යංගට වඩා ලස්සන කෙල්ලො දැකල තිබුනත් මට ලංවෙන්න පුලුන් උන ලස්සනම කෙල්ල එයා නිසා වෙන්න ඇති... නැතිනම් මාත් එක්ක ඉක්මනටම ෆිට් උන හින්ද මගේ කොලු කම නිසා වෙන්න ඇති.. ඒ මොන මගුල උනත් මම ව්‍යංගට ආදරෙයි.... එයාත් එහෙමම මට කැමතියි ආදරෙයි කියල මට දැනෙනවා... එයාට මට බොරුවක් කරන්න පුලුවන් කියලනම් හිතන්න අමාරුයි... එත් එහම දෙයක් වෙලා තිබුනොත්....

අනිත් උන් තුන් දෙනා කතා කරද්දි මම දහ අතේ කල්පනා කරා...  එහෙම  මට ලන්නක් දීලනම් ව්‍යංගට කොච්චර ආදරේ කිවුවත් මට ඇති උනේනම් මහා තරහක්...  එහෙම කරානම් අඩුම ගානෙ මම තුවාල වෙච්ච වෙලාවෙන් පස්සෙ හරි ඒ සෙල්ලම නවත්තන්න තිබුනා.. දිගට දිගට මැසේජ් නොකර කෝල් නොකර මාව නටවන්නෙ නැතුව....

" මෙහෙම කල්පනා කර කර ඉදල වැඩක් නෑ බං....  හරියට ප්‍රභාකරන් කාරය කොළබ අල්ලගත්ත වගේනෙ...  මම ගිහින් කතා කරනව ඕනෙ 
හු _ _ _ වෙන්න කියල..."

මම කිවුවෙ බැරිම තැන.... අපේ එකෙක්වත් මොනවත් කිවුවෙ නෑ... මම නැගිටින්න හදනකොටම ලහිරුව මාව අල්ල ගත්තා...

" ඕනම හු _ _ _ ක් උනාට කමක් නෑ තමයි... ඒත් නිකන් හරි උන් දෙන්න උඹව අන්දලනම් උඹ ආයෙත් නෝන්ඩි වෙනව නේද... උඹට එහෙම වෙන එක නිසා තමයි අපිටත් අමාරු... නැතිනම් ඔය හු _ _ _ ලොකු නෑ තමයි....

ලහිරුව කිවුවෙ මාව වාඩිකරවන ගමන්... කෙල්ලො නෙවෙයි මොකා නැති උනත් මුන් ටික මගේ ෆිට් එකට ඉන්නව නේද කියල මගේ හිතේ මුන් ගැන ආදරයක් ඇති උනේ ඉබේටම...  ව්‍යංගල දෙන්නෙක් නෙවෙයි සීයක් දාල ගියත් මුන් ටික මගේ ලග ඉදීවි....

" මෙහෙම  වෙන්න බැරිද.....  එදා කලාස් එකේදි  උදේ එරෙවුවෙ.. කතා නොකර ගියෙ.. අර බුක් ෂොප් එකේදි  එරෙවුව කිවුවෙ උඹල දෙන්නට.. ඒ ව්‍යංග නෙවෙයි අනිත් කෙනා වෙන්න බැරිද.. ?? "

ලහිරුව ආයෙමත් ඇහුවා... ඒත් එහෙම වෙන්නෙ කොහොමද... ?

"මට තේරෙන්නෙ නෑ බං... එයාම තමයි මම පොත ගන්න ඉස්සරහට යනකොට මාත් එක්ක හිනා උනේ...  එයා හිනා වෙලා පස්සෙ ඔරවන්න හේතුවක් නෑනෙ... "

මේක විසදන්න යන එකෙන් වෙන්නෙ තව තවත් පැටලෙන එකයි....

" හරි...  එහෙම කරන්න ඇත්තෙ කපටි කමට... උඹලව පටලවන්න..."

පැංචටනම් ධනාත්මක චින්තනේ ගෑවිලාවත් නෑ...

"නෝන්ඩි වෙනවනම් තව වෙන්න දෙයක් නෑනෙ බං... ගිහින් කතා කරන්නම්...  එතකොට හරිනෙ..."

එහෙම කියල මම පුටුවෙන් නැගිටල ආපු පාරෙම ආයෙත් සාලෙට ආවා... ශ්‍යාමිකලගෙ නංගියි තව යාලුවො ටික දෙනෙකුයි වට කරගෙන දෙන්නම කතාව...  චන්ඩිය වගේ යන්න නැගිටල ආවට  මගේ කකුල් දෙක මට තව අඩියක්වත් ඉස්සරහට තියන්න නොදී දොරගාව නවත්ත ගත්තා... .. මම ටිකක් වෙලා එතන හිටගෙන ඉන්න ඇති....

නංගිල වට කරගෙන කතා කර කර ඉදපු ව්‍යංගල දෙන්නගෙන් එක්කෙන්ක් මාව දැක්කෙ මම යන්න හැරෙන්න හදනකොටමයි... එයා එයාගෙ අතේ තිබුන ෆෝන් මට පේන්න හිමීට වැනුවා....

ඒ කියන්නෙ මට කෝල් කරන්න කියලනෙ...  දැන් ඉතිං ලහිරුව සරණං ගච්චාමි තමයි...

මම ආයෙත් හැරිල කලින් වාඩිවෙලා ඉදපු පැත්තට එන්න හැරෙනකොටම ලහිරුව මගේ ගාව...

" මෙන්න ව්‍යංගගෙන් මැසේජ් එකක් උඹට...."

ඒ කියන්නෙ එයා මට මැසේජ් එකක් එවලා ඒක බලන්න තමයි කියල තියෙන්නෙ... මම ලහිරුවගෙ අතින් ෆෝන් එක ගත්තෙ උදුරලා...

vihagata kiyanna
ape gewal paththata wenna  midule
thiyena lowi gaha yatata
enna kiyala
ikmanata
plz enna kiyanna

මම මැසේජ් එක කියවනකොට ලහිරුවත් බෙල්ල දික් කරගෙන බලාගෙන ඉදියෙ...  මම ඒක කියවල ඉවර වෙලා උගේ  මූන දිහා බැලුවා..

" ඉතිං පල.. "

 ඌ හිනා වෙලා මගේ පිටට ගැහුවා...


මම ගේ වටෙන් හිමි හෙමීට අපි හැමදාම ශ්‍යාමිකයලගෙ ගෙදර  ආවම වාඩිවෙලා ඉන්න ලොවිගහ පැත්තට ඇවිද ගෙන ආවා...  වත්තෙ හැමතැනම ලයිට් දාල තිබුනත් ලොවි ගහ යටට වෙන්න කරුවලයි...  ඒ හරියෙ වැඩියෙ කවුරුවත් ඇත්තෙත නෑ....

මම එතනට යන්නත් කලින්ම ව්‍යංග එතනට ඇවිත්...

හැමදාම වගේ අර පුරුදු සුවදමයි එයාගාව ආවෙ...  එයා ලගටම ඇවිත් එතන බංකුවෙ මම වාඩි උනා.... එයා තම හිටගෙන මගේ දිහා බලාගෙන ඉනවා... මමත් එයා දිහා බලාගෙන ඉන්නව .....  කතාකරන්න කියල මුලින් ආවට දැන්නම් මොනව කියන්නද  මොනව අහන්නද කියල හිතාගන්න බෑ.... අපි දෙන්නම කතා නැතුව විනාඩියක් විතර එහෙම ඉන්න ඇති....  ඒ ලොකු වීදුරු ඇස් කලුවරෙත් පුරුදු විදියටම දිස්නෙ ගැහුවා.... ඒත්... මේ ඒ මම හැමදාපු දැකපු ඇස් දෙකමද... හිතේ ඇදිල තිබුනෙ එක ඇස් දෙක උනාට මේ ඇස් වෙනස් උනේ නැද්ද...

කිසි දෙයක් හිතා ගන්න බෑ.... මම එහම කල්පනා කර කර ඉදිද්දි අන්තිමට පුරුදු විදියටම එයාම කතාව පටන ගත්තා....

"විහඟ "

ඒ කටහඩ අර වෙනද බස් කතා කරන ව්‍යංගගෙ නෙවෙයි.... අර මම හොස්පිටල් එකේ බෙල්ල කඩාගෙන ඉන්න දවසෙ මුලින්ම ෆෝන් එකෙන් කතා කරපු ව්‍යංගගෙ...  අඩන්න ඔන මෙන්න...

" කියන්න "

එයා ලෑස්තිවෙන්නෙ පාපොච්චාරනේට කියල කටහඩෙන්ම තේරිල තියෙද්දි මම මොකටද ප්‍රස්න අහල උදැල්ල දාන්නෙ... එයාම කියන්නෙ  නැතෑ...

" මතකද මම ඔයාට කෝල් කරපු පලවෙනි දවස....  ඔයා හොස්පිටල් එකේ ඉන්නකොට..."

ඒ කටහඩ තාම වෙවුලනවා....

" ඒ ඔයාමද....  "

කෙල්ල බයවෙලා ඉන්නව වගේ දැකලත් මට එහෙම කියවුනේ ඇයිද මංද...

" මම දන්නව... ඔයා හිතන දේ...  ඔයාට එහෙම හිතෙන එක සාදාරණයි...   මම ඉක්මනට යන්න ඕනෙ.. අක්කි බලාවි මම කොහෙද කියල..."

හරි නේන්නං....  මෙයා එදා බස් එකේදි කිවුවෙ අක්කත් ගෙදර ලෙඩ වෙලා ඒක නිසා තනියම කලාස් ආවෙ කියල...  දැන්නෙ ඕව මතක් වෙන්නෙ...

" එදා කතා කරේ මම තමයි...   ඔයාට අපි දෙන්නවම මීට් වෙලා තිබුනට ඔයත් එක්ක කතා කරල තිඑන්නෙ ෆෝන් එකෙන්... ඔයාට මෙච්චර දවස් කතා කරේ මම විතරයි.... ඔයා තුවාල වෙලා කියල එයා දන්නෙ නෑ... ඒකයි එයා පුදුම වෙලා ඔයා දිහා බලං ඉදියෙ...  ඊට පස්සෙ අපි දෙන්න කතා කරනව බලාගෙන ඔයාල යන්න ගියාම මම දැන ගත්ත ඔයා  ඉන්නෙ  තරහෙන් කියල...  "

එයා මීට් වෙලා තියෙනවලු... කතා කරේ මෙයාලු... ඒ කොහේද.... එතකොට  කොයි වෙලාවෙද.. එතකොට මෙයාව මීට් උනේ කොහෙදිද... ඔලුව නරක් වෙලා ම පිස්සෙක් වෙනව මේක ඉවරවෙලා තියෙද්දි ඒකනම් ආයෙ හෝදන්න දෙයක් නෑ...

ඒත් එක දෙයක් නම්  හරි... හොස්පිටල් එකට ආවෙ මෙයා... ඒකනෙ මෙයා මම තුවාල උන විත්තිය දන්නෙ...  ඒත් දෙන්නම සැරින් සැරේ මීට් වෙලානම් ඒ කියන්නෙ දෙන්න එක්ක මාව රවට්ටල කියන එකනෙ...

" ඔයාල දෙන්න කොයි වෙලාවෙ මාරුවෙන් මාරුව මීට් උනාද කියල මම දන්නෙ නෑ... ඒත් ඒ කොහොම හරි...  ඔය කියන විදියට වෙලා තියෙන්නෙ... ඔයාල දෙන්නා එකතු වෙලා මාව රැවට්ටුව  එකනෙ... "

මම එහෙම කිවුවාම.. ව්‍යංගා බිම බලාගත්තා.. ටික වෙලාවක් බිම බලාගෙන ඉදල ආයෙ මූන උස්සන කොටම ඇස් දෙකන් වැටුන කදුලු පාරවල් දෙකක් ඒ සුදු කම්බුල් උඩින් ගලාගෙන ගියා..

අනේ දෙයියනෙ.... කොච්චර වැරද්දක් කරත් .. මගේ හීන කුමාරි අඩනව බලන් ඉන්නෙ කොහොමද......

" හරි හරි.... අඩන්න එපා ......... "

මගේ කටට වෙන වචන මොනවත් ආවෙ නෑ... එතකොටම ව්‍යංග  මගේ අතින් අල්ල ගත්තා...

" ඔයාව රැවැට්ටුවෙ නෑ විහඟ... ඇත්තමයි....  එහෙම කරන්න ඕනෙ උනේ නෑ...  මම දන්නව  සමහර විට ඇත්ත දැනගත්තාම ඔයා අපි දෙන්නටම බනීවි කියල.. එහෙමනැතිනම් ඔයා අක්කිට කැමති වෙයි කියල...

ඒත්......"

මම අක්කිට කැමති වෙයි.... ??  ඒ මොකද ඒ... මට කිසිම දෙයක් තේරුනේ නෑ මොනවද මෙයා කියන්නෙ කියල... ඒත් කෙල්ල ඉකි ගහ ගහ අඩනව දැක්කම පපුවනම් හෝස් ගාල ගියේ... ඉබේටම...

" මම ඔයාට ආදරෙයි විහඟ....  ඔයාට ආදරේ කරන්න ගත්තෙ මොන වෙලාවෙද කියල මට හිතාගන්න බෑ.. ඒත් මම ඔයාට ආදරෙයි කියල විතරක් මම හොදටම දන්නවා...  ඒකයි මම ඒක ඔයාගෙන් හැංගුවෙ... අක්කි අද මේකට එන්න බෑ කිය කිය ඉදියෙ... ඒක නිසා මම හිතුව පස්සෙ ඔයාට හොද වෙලා ඔයාව මීට් උන දවසකම කියනව කියල.. ඒත් එයා හදිස්සියේම ලේස්ති උනා එන්න.. වෙන කරන්න දෙයක් තිබුනෙ නෑ විගඟ..... "

කෙල්ල ඉකි ගහ ගහ අඩනව හොදටම මගේ අතත් අල්ල ගෙන.. හොද වෙලාවට් වැඩියෙ කාටවත් පෙනුනෙ නෑ අපි දෙන්න ඉදපු තැන...   ඒ එක්කම ව්‍යංග මගේ අත ඇත ඇරියා....

 "අක්කි එලියට ආව...." 

 මම දොරකොඩ පැත්ත බැලුවාමයි දැක්කෙ.. අනිත් ව්‍යංග එලිය බැහැල  වටපිට බලනවා... ඒ එක්කම මගේ ලග ඉදපු කෙනා   ෆෝන් එක ඔබන්න ගත්තා...

"විගඟ... "

ව්‍යංග ආයෙත් මට කතා කරා...

"අනේ මම මේ කියපුව මුකුත් කියන්න එපා එයාට ...  නිකන් පුදුම වෙලා වගේ  ඉන්න...  අනේ ප්ලීස්...."

එහෙම කියල කෙල්ල කරුවලේ මට අත් දෙක එකතු කරල වැන්දා...   මෙයා මොකටද මෙච්චර බය වෙන්නෙ... හරියට මිනියක් මරල වගේ....  ඒ කොහොම උනත් කෙල්ල අත්දෙක එකතු කරල මට වැදපු හැටි දැක්කමනම් මගේ හිතට මොකකද එකකින් අනිනව වගේ උනේ ඉබේටම...

" බයවෙන්න එපා ව්‍යංගා... මම කියන්නෙ නෑ..."

මම එයාගෙ අත්දෙක අල්ලල පහලට දාන ගමන්  කිවුවෙ බොහොම සිරා විදියට... කලින් මගේ හිතේ තිබුන තරහ මටවත් නොදැනි කොහෙදෝ ගිහිල්ල වගේ...

 එතකොටම දොරලග හිටගෙන ඉදපු කෙනා  ෆෝන් එක බලල මේ පැත්තට එන්න ගත්තා... ඒ කියන්නෙ මෙයා දැන් එයාට තමයි එන්න කියල මැසේජ් එක යවල තියෙන්න..

" මමයි අක්කිට එන්න කියල මැසේජ් එක යැවුවෙ...  එයා නංගිලත් එක්ක කතා කරන කොට ඔයාකොහේද බලන්නම් කියලයි මම එලියට බැස්සෙ...."

මම හිනා උනා...

"විහඟ"

කෙල්ල ආයෙත් මට කතා කරා...

" මම ව්‍යංග නෙවෙයි.... අක්කි තමයි ව්‍යංගා.... .."

දෙන්නව එකට දැක්ක වෙලාවෙ වගේ ආයෙමත් මගේ කට ඇරුනෙ මටත් නොදැනිම....

" එයාට කියන්න එපා හොදේ........ "

"එතකොට ඔයා......."

කෙල්ල ආයෙත් බිම බැලුවා....

" මම  විමංසා....."

එයාගෙයි මෙයාගෙයි ලටපැවුන කතාවේ ඉතුරු ටික  ලිහාගෙන
මගදිගට 16  ලගදීම එනවා...