මග දිගට 11 " දෙදාහක් විතර සෙනග ඉන්න පන්තිය මැද්දෙදිම චූ යනවා මට ආයෙ හෝදන්න දෙයක් නෑ ඒකෙ... "

මේ කොටස පරක්කු උනාට බලවත් කානගාටුව... .. කලින් කොටස් අමතක වෙලානම්.. කියවන් එන්නකෝ...

මගදිගට 1                            මග දිගට 5                             මගදිගට  9
 
මගදිගට 2                            මගදිගට 6                             මග දිගට 10

මගදිගට 3                            මග දිගට 7                                 

මගදිගට 4                            මග දිගට 8 


අද එතැන් සිට ...

මුලු පන්තියම වටපිට බලනවා...  කවදාවත් පන්තියේ කෙනෙක්ගෙ නමක් සර් කියල නෑ මේ විදියට මයික් එකෙන්.... නමෝ විත්තියෙන් කියවෙන්නෙ මගේ නමමයි....

මම ශ්‍යාමිකයගෙ මූන දිහා බැලුවා......

" එහෙම කෙනෙක් නැද්ද පන්තියේ....."

ආයෙමත් සැරයක් සර් අහනවා...  මේ දවස්වල ග්‍රහයොත් අන්තිමයි... දුක සැප නිති පෙරලේ කිවුවට මගේ දුක සැප පෙරලෙන්නෙ ඊට වඩා පට්ට ඉක්මනට...  හරියට  ව්‍යංග යනකොට පස්ස දෙපැත්තට ගැස්සෙනව වගේ... පට් පට්  ගාල  පෙටලෙනව... ව්‍යංග  වම - දකුණ , වම - දකුණ   කියල දෙපැත්තට ගස්සන කොට   විහඟගෙ  දුක - සැප , දුක -සැප...

ෂික්... මේ ඕප පාතික ගෑනු පරාණයක් මට කොටපු විනේක තරම...  ඔය වැනිල්ල දැකපු දවසෙ ඉදන් තමයි මට කෙල වුනේ...

" නැගිටපං යකෝ......."

ශ්‍යාමිකය මගෙ කලිසමෙන් අල්ලල  මාව උස්සන්න පුල් ට්‍රයි එක... මම බංකුව බදාගෙනම ඉදියා... පලවෙනි දවසෙ මොන්ඩිසෝරියට ඇවිත් දාල යාවි කියල බයට අම්මගෙ සාරියෙ එල්ලිල ඉන්න පොඩි එකෙක් වගේ...
 ඒ මදිවට මගේ නම දන්න එවුන් හැරිල බලනව මගේ දිහා.... මුන්ගෙ බඩ මාලු කන එපැයි  යකෝ අල්ලල... කෙල්ලො හොදයි තව....

පස්ස උස්සන්නම බෑ නිකන්  බංකුවට ඇලිල වගේ... .... ශ්‍යාමිකයා මාව උස්සනව...  මම බොහොම අමාරුවෙන් මගේ පස්චාත් ප්‍රදේශයට ගුරුත්වයට විරුද්ධව , බංකුවට ලම්බකව තවරණයක් ලබා දුන්නා.... අන්තිමේදි t නැමති කාලයකදි  a නැමති උපරිම  තරණයක් ලාබාගෙන
2t නැමති කාලයකදි මන්දනයෙන් යුතුව පස්චාත් ප්‍රදේශය කකුල් දෙක උඩ නිස්චල උනා....

අන්තිමේදි බොහොම අමාරුවෙන් මම මගේ කකුල් දෙක උඩ... ... පේලි එකසිය විස්සක් විතර තියෙන පන්තියේ අන්තිම පේලියේ කොනේම මම  පැන්ශන් එක දවසෙ අන්තිම බස් එක එනකම් බීල බීල බස් හෝල්ට් එකේ ඉන්න නාකි බූඩෙක් වගේ දැන් වැටෙයි දැන් වැටෙයි  කියල වැනි වැනි බලාගෙන ඉන්නවා...

නැගිට්ට මාව දකින්න මුලු පන්තියටම තප්පර තිහකට වඩා ගියේ නෑ.... කෙල ගිලෙන්නෙත් නෑ....  ජීවිතේට මෙච්චර සෙනගක් ඉස්සරහ මේ විදියට හිටගෙන ඉදල නෑ.... කකුල් දෙක වෙවුලනව මදිවට දැනට පැයකට කලින් අන්තිම බින්දුව වෙනකන් චූ කර්ල ආවත් කොහේදෝ නැති ඉලවු චූ බරකුත් ආවා....

ගල් මදිවට පොල්....

" පොත... "

සර් පොතක් ඔලුවට උඩින් උස්සල පෙන්නුව..... පෙන්නල දැම්ම කෙල්ලන්ගෙ ඉස්සරහ පේලියට ...

"ඇවිත් ගන්න......"

හරිනෙ ඉතිං දැන්.....මුගටි ගෙට පැන්නෝ කිවුවලු....... පන්තිය අන්තිම කොනේ ඉදල කොල්ලො දිගැරගෙන ඉන්න බූරු ඇදවල් වගේ කකුල්වලයි කෙල්ලො පලුවක් විතරක් තියාගෙන ඉන්න ගම්මුදාවක් වගේ තඩි පස්සවල් වලයි හැපි හැපි කොල්ලොන්ගෙ ලයින් එකයි කෙල්ලොන්ගෙ ලයින් එකයි අතර තියෙන චූටි ඉඩෙන් ත්‍රීවීල් එකක ගියොත් රුපියල අසූවක හයර් එකක් ගන්න දුර විතර දුරක් දෙදාහක් විතර කට ඇරගෙන බලාගෙන ඉදිද්දි ගිහින් ගන්න ඕනෙ පන්තිය මැදින්....

 දෙදාහක් විතර සෙනග ඉන්න පන්තිය මැද්දෙදිම  චූ යනවා මට ආයෙ හෝදන්න දෙයක් නෑ ඒකෙ... ...

අනේ දෙයියනෙ... රබර්ලටවත් මේ වන් දුකක් නම් නොවේවා.......!!!



මාම බොහොම අමාරුවෙන අඩියෙන් අඩිය... පන්තිය ඉස්සරහට ඇවිදගෙන ආව...  ඉස්සරහට එනකොට තමයි තේරුනේ හැමදාම මට ප්‍රස්නයක් වෙලා තිබුන කෙල්ලො ඉස්සරවෙලා පන්තිය ඇතුලට දාන්නෙ ඇයි කියන එකට උත්තර ආවෙ...

ඇයි යකෝ... නිසාර්න් මාච් එකක් වගේ ඩිකිය නැති මටත් මේ පේලි අස්සෙන් ඉස්සරහට යන්න මෙච්චර අමාරුනම්... ඩබල් කැබ් වගේ ටොම්බ සයිස් ඩිකිත් එක්ක කෙල්ලො කොල්ලොන්ට පස්සෙ පන්තිය ඇතුලට ගත්තොත් වාඩිවෙලා ඉන්න කොල්ලොන්ගෙ ලගින් මේ චූටි ඉඩේ යනකොට මොනවයින් මොනව නොවේවිද... ?? මොනව උනත් පේලියේ කොනට කොල්ලො මිනී මරාගන්න එකනම් ආයෙ බුදු ශුවර්...

පන්තිය හදල තිබුනෙ පිටිපස්සට උස් වෙන විදියට.. ඒවගේ උස් වෙන පඩි හතරක් පහක් වත් තියෙන්න ඇති හෝල් එකේ... මගේ කරුමැට පන්තිය මැද්දෑවෙදි එයින් පඩියක් දකින්නෙ නැතුව කෙල්ලෙක්ගෙ වතුර බෝතලේකුත් පෙරලගෙන වැටෙන්න ගියා..... බොහොම අමාරුවෙන් ඉස්සරහ පේලෙයේ ඉදපු කෙල්ලගෙ කොන්ඩෙ එල්ලිල වැටෙන්න නැතුව බේරුනා.... ඒකෙ කොන්ඩෙ අදල අරගෙන මගේ දිහ බැලුවෙ මම ඒකිට අතවරයක් කරන්න ආව වගේ... රැවිල්ල.....ගලවන්න හිතෙනව කලිසම ඔලුවෙන්....

පන්තිය පුරාම පටන් ගත්ත හිකි හිකියන් හිමීට වැඩි වෙද්දි හොද වෙලාවට සර් පාඩම පටන් ගත්තා....

පොත පස්සට එවුවෙ නැතිවට සර් ගැන තරහකුයි... මට උදේ පොත නොදුන්නට ව්‍යංග ගැන තරහකුයි එක්ක.. ඉතුරු දුර මම කඩාගෙන බිදගෙන ගිහින් පොත අරගෙන ආයෙමත් හැරුනා....

ඈ.. මේ මගේ පොතද... .. කහපාට කොලේකින් කවරයක් දාල ... ස්ටිකර් අලවල....

Wihanga nethmika
physics 
"Units Dimensions & Measurements "
2008 A/L


 අම්මට හුඩු... ගැජමැටික් පෑනකින් ලස්සන බෝල අකුරෙන් මේ ලියල තියෙන්නෙ මගේ  නමත් උඩින්ම... වැඩි සැකේට මම පොත පෙරලලත් බැලුවා...

ජොසපින් අක්කට ජැස්මින් පවුඩර්.... මේ මගේ පොත තමයි.....

පොත දැකල මගේ හිතේ තිබුන තරහ ඩිංගක් තුනී වෙලා යනවත් එක්කම....
 හතර වෙනි පේලියේ  මැද හරියට විතර වෙන්න මගේ හිතේ පැලපදියන් වෙලා තිබුන ඒ පුරුදු ලොකු වීදුරු ඇස් දෙක, ඇස් දහස් ගානක් මැද්දෙ උනත් මම දැක්කෙ රෑට තරු කොච්චර තිබුනත් සිකුරු තරුව අපිට ටග් ගාල පේනව වගේ.....

මගේ දිහා බලල තොල් දෙකත් තදකරගෙන ඔලුව ඇල කරල එයා දුක හිතෙන විදියට මාත් එක්ක හිනා උනා....   කැන්ටිම ඇතුලට වෙලා අපි පීරියඩ් කට් කර කර  ප්ලේන්ටි බිබී  ඉන්නකොට හදිසියේම ගමගේ සර් කඩාපාත් වෙනකොට අපි පුටු පෙරලන් වාෂ්පවෙලා යනව වගේ... ඒ හිනාවට මගේ හිතේ තිබුන තරහවල් ඔක්කොම බය ලැජ්ජාව පෙරලගෙන අතුරුදහන් උනා.....  මගේ කටේ කොන් දෙකත් වැට පැන්නෙ මටත් නොදැනිම වෙන්න ඇති...

මගේ පැණි හිනාව දැකල  මම හිනා වෙන්න  කාත් එක්ක ද බලන්න ඒ පේලියේ ඉන්න කෙල්ලොත් හැරි හැරි බලනව ව්‍යංග දිහා... උන් ටික දෙනා නෙවෙයි නෙවෙයි මුලු පන්තියම බලන් ඉදියත් පුලුවන්නම් මම පන්තිය ඇරෙනකම් ඉන්නව එයාගෙ මූන දිහා බලාගෙන...

ඒත් තව ටිකක් වෙලා  මම මෙතන ඉදියොත්  සර් කාරය මගේ පුකට පයින් දෙක් ගහල එලවනව ඉස්සරහට.... ඒ එක්කම අහල පහල වට්ටි අම්මල ටික බලන නිසා ව්‍යංගත් බිම බලාගත්ත...  මම අකමැති උනත් මගේ කුල් දෙක මාව බලෙන්ම වගේ පස්සෙම පේලිය ලගට ඇදගෙන ආවා...

"මොන මගුලකටද ඒකි පොත සර්ට දීල තියෙන්නෙ... අම්ම ඉදිය කියල උඹට පොත දෙන්න බැරිද ..... අනික එදා අම්ම ඉන්න තැනමනෙ ඒකි අපේ ගෙදර ඇවිත් පොත ඉල්ලුවෙ මගෙන්... "

මම වාඩි උනා විතරයි ශ්‍යාමිකය කියවන්න පටන් ගත්තා...

"හැබැයි ෆුල් ඇඩ් එක... තෝ කෙල්ලොන්ගෙ වතුර බෝතලුත් පෙරලගෙන ගෙන වැටි වැටි යනව දැක්කාම  අපි මෙහේ හිනා කලා මැරුනා.. මොනව උනත් කෙල්ල පුල් චාටරයක් තමයි උඹට සෙට් කරේ...."

පැංචත් පිටිපස්ස හැරිල මට කොන්ඩිය දානව...

" පල ඩෝ යන්න... උබලට තියෙන්නෙ පැහැදිලි ඉරිසියාව... කට්ටිය ඉදපු නිසයි.. අම්ම ඉදපු නිසයි ඒකි ලැජාවට මට පොත දෙන්න නැතුව ඇත්තෙ...  එහෙම තමයි ඩෝ ලැජ්ජ බයට හැදිච්ච  කෙල්ලො... "

මගේ ෆියෝනා කුමාරිට එහෙම එක එක ඒව කියන්න දෙන්න පුලුවන්ද.... මේ වගේ මොට්ට බූරු පැටවුන්ට...

"අනේ අනේ.. පල යන්න...  ලැජ්ජ බය.... පුග්... මම කියන්නෙ නෑ ලැජ්ජ බය...... සෑහෙන ලැජ්ජ බය නිසා තමයි අච්චර  සෑහෙන දිග සායවල් අදින්නෙ...  ... අනේ බං විගඟයෝ...."

ව්‍යංගට එක එක ඒව කියනකොට මට තදවෙන බව දන්න නිසා  මුන් මාව බයිට් එකට ගන්නයි හදන්නෙ...

"අන්න ඒකනෙ සනා එතනත් උඹලගෙ ඉරිසියාව... ඔය ගමේ ලතාල වගේද  ඒකිගෙ පොෂ් ලුක් එක... කොටට ඇන්ද කියල ලැජ්ජ බය නැති වෙනවද.... ඒව නිවු සටයිල්.....  මේ ගමේ ලැවරියා එකක් වගේ ටිකිරි ලියා කෙනෙක්වත් උඹලට සෙට් වෙන්නෙ නැති වෙලාවෙ වැනිල අයික්‍රීම් උඩින් දාපු කූල් ෆලූඩ එකක් වගේ කෑල්ලක් සැට් වෙනවට උඹලට පැලෙන්න ඉරිසියයි වෙන මොනවද..... "

මමත් ඇරියෙ නෑ...

"හරි හරී... උඹ ඔය කියනව වගේ  අයිස්ක්‍රීම් දාපු පලූඩ එකක් වගේ තමයි කෑල්ල.. ඒක අපි නෑ කියන්නෙ නෑ... ඒකට වහ වැටිල  පැනි මුට්ටියම පෙරලගෙන පස්සෙන් ගියාට ඔය දුන්නෙ අද ඒකි ටොපිය  ලෙසටම..." 

"සිරාවට මචන් ලැවරියා වගේ ගමේ කෑලි මෙහෙම පරිප්පු දෙන්නෙ නෑ... උන් අකමැතිනම ඔරවල ලග තියෙන ඒව විසිවෙන්න ගස්සල හොල්ලල යනව විතරයි... උබේ පොෂ් කෑල්ලනෙ  ඔය දීල තියෙන්නෙ පරිප්පුවක් නෙවෙයි චීස් පීස එකක්ම...
උඹ දැන් ඩිංගකට කලින් කෑවෙ ඒක පන්තිය මැද්දෑවෙ ඉදං මුලු පන්තියටම පේන්න.. අනේ ඩෝ....."

උන් සෙට් එකම මට එරෙහිව අතිෂ්‍යය දරුණු බර අවි පාවිච්චි කරනවා... මගේ පරම පිවිතුරු  ප්‍රේමනීය මරණිය රමනීය අමරනීය තව තව එක එක ජාතියේ නීය... ආදරේ පරදින්න දෙන්නෙ කොහොමද....

"දැන් උඹල කියන්නෙ ඒකි මට චාටර් දෙනව මට අකමැති  නිසා කියලද... "

 "මේ බලපං එහෙනම් පොතට කවරෙයක්  දාල  තියෙන්නෙ අහවල් රෙද්දකට වෙන්න ඇති...... අනේ බං...දැන්වත් පිලිගනින් උඹලගෙ හිතේ තියෙන ඉරිසියාව...."

මම පොත උස්සල පැංචගෙ මූන ඉස්සරහින් එහෙ මෙහෙ වැනුවා....

" අම්මට හුඩු මූට ගිය කල.....  බලපංකො පොතේ ලස්සන... "

පැංචගෙ ඉරිසියාකාර හිතෙන් ඌටත් නොදැනිම ඇත්තක්  පිටවෙන්න තරන් පොත ඇත්තටම ලස්සනයි...

අවසානේ මගේ න්‍යෂ්ඨික අවි ප්‍රහාරය හමුවේ මගේ පිවිතුරු ප්‍රේමයට බර අවි එල්ල කරපු
ප්‍රේමත් ද්‍රෝහී ඉරිසියාකාර ත්‍රස්තවාදීන් ටිකට ඇඩ්‍රස් නැති උනා....

මම හිනා වෙවී පොත දිග ඇරියා... පොතෙන් එන්නෙත් එයාගෙ ලගින් එන සුවද වගේ....
මම පිටුවෙන් පිටුව  හෙමීට පොතේ අද ලියන්න තියෙන තැන වෙනකම් පෙරලගෙන ආව...    

ඒ පිටුවෙ ලස්සන බෝල අකුරෙන්  පැන්සලෙන් මෙන්න මෙහෙම ලියල තිබුනා....

එයා පැන්සලෙන් ලියන්න ඇත්තෙ මට ලියනකොට ඒක මකාගන්න වෙන්න ඇති...
මගේ හිත ඇතුලෙන් මල් වෙඩි පත්තු වෙද්දි .... මම ඒ කොලේ හෙමීට  ඉරල අරගත්ත...

කොලේ ඉරෙන සද්දෙට මගේ දිහා බලපු ශ්‍යාමිකයට මම කොලේ පෙන්නුවේ  යුධ නීති වලට පටහැනි උනත් මගේ න්‍යෂ්ඨික අවිවලින් යටත් වෙලා ඉන්න ත්‍රස්තවාදීන්ට උන් කරපු දේවල් වලට් අමානුසික ලෙස හිරි  හැර කරණ අමානුශික ආසාවෙන්.....

ඇස් ලොකු කරගෙන මගේ දිහා බලපු ශ්‍යාමිකයා අන්තිමේදි හිනාවෙලා මට වැලමිටෙන් ඇන්නා....

"පාටියක් දීපං මස්සිනා....."

මමත් හිනා වෙවී කොලේ නවල සාකුවේ දාගත්ත පරිස්සමට... පන්ති ඇරෙනකම්ම එක එක ඒව කල්පනා උනා මිස සර් කියපු දෙයක්නම් ඔලුවෙ තිබුනෙම නෑ...

අම්මප මේ කෙහෙල්මල් ඉලවුව හින්ද අද්‍යාපනේටනම් කෙලවෙනවම තමයි...

අපි පන්ති ඇරිල ගාල්ලට එනකම් හෙමි හෙමීට ඇවිදගෙන ආවා.. පංති ඇරිල ව්‍යංගව හොයාගන්න ට්‍රයි එකක් දුන්නත් සීනි ගෝනියේ තෙල් කූබියෙක් හොයනව වගේ කොහේ හොයන්නද.....

අපේ සෙට් එකම ස්ටෑන්ඩ් එක දිගේ  ඇවිදගෙන ඇවිත් අපේ පාරෙ බස් ගහන තැන පුංචි තාප්පෙට  හේත්තු වෙලා කයියක් දාගෙන ඉදියා... රබර්ලගෙ සීන් එක ආයෙත් අර්  සෝම නැනදගෙ වාහිනියේ ප්‍රතිනිර්මාණය කරන වගේ පැංච තනියෙන් රගපාන ගමන්  අපේ පංතියේ අනිත් සෙට් එකට විස්තරේ කියනවා.... හැබැයි ඌ කියන විදියට ඌත් හතර පස් දෙනෙක්ට බිම වැටෙන්න ගහල... අපේ එවුනුත් සීන් එක අහගෙන ඉන්නව කට ඇරගෙන වට වෙලා. ඒ මදිවට ස්ටෑන්ඩ් එකේ යන මිනිස්සුත් එබිල බලනව තෙල් බේත් කාරයෙක්ද කියල... ඇයි මුගේ මේ වෙසක් නට්‍ය බලන්නෙ අපේ උන් ඌව වටකරගෙනනෙ...

මම තාප්පෙට හේත්තුවෙලා ඉදියට මට ඉස්සරහ මගේ පැත්ත  හැරිල හිටගෙන ඉදපු ශ්‍යාමිකය මගේ බඩට ඇගිල්ලෙන් ඇනල ඇහෙන් මගේ පිටිපස පෙන්නුව...

මමත් ඌ පෙන්නපු දිහව හැරිල බැලුවා....

ව්‍යංග යනව තව කෙල්ලො දෙන්නෙක් එක්ක ලව(ර්) එක පැත්තට... අනිත් කෙල්ලො දෙන්න කච බච ගගා හිනාවෙවී ටිකක් ඉස්සරහින් යනවා.. මෙයා අර සුපුරුදු ගමන.. පොත් ටික අත් දෙකෙන්ම පපුවට තුරුල් කරගෙන... අර කෙල්ලො කියන ඒවට හිනාවෙවී සද්ද නැතුව  යනව පස්සෙන්... අම්මනම් පේන්න නෑ වගේ...

"වරෙන් යන්න"

මම ශ්‍යාමිකයවත් ඇදගෙන එයාල ගියපු පැත්තට දුවගෙන ආව... අපි එතනට එනකොටම කෙල්ලො ටික කුඩ අකුලන් ලව(ර් )එක ඇතුලට යනව ... අපිත් පොත් ටික බෑග් කවුන්ටර් එකේ තියලා හෙමීට ලව(ර්) එක ඇතුලට ආව...

සෙනසුරාද නිසා ඇතුලෙ සෙනග සූ ගාලා..... ඒත් එක්කම ටිකක් ඈතට වෙන්න කොන්ඩ කටු තියෙන තනැක ව්‍යංගගෙ මූන මම දැක්කෙ යාන්තමට

මමයි ශ්‍යාමිකයයි හෙමි හෙමීට එතනට කිට්ටු කරා... එයාගෙ ලගට එනකම්ම එයා අපිව දැක්කෙ නෑ...

"ව්‍යංගා... "

මම කතා කරනකොටම කෙල්ල ගැස්සිල හැරුන අපේ පැත්තට... 

ඒත් එක්කම අර හැමදාම හිනාවෙන ලොකු වීදුරු ඇස් දෙක කවදාවත්  මම දැකල නැති විදියට දිලිසුනා... හැබැයි ඒ වෙනද වගේ හිනාවෙන් නෙවෙයි... තරහෙන්...

එච්චර ලස්සන අහින්සක මූනකට එච්චර නපුරුවෙන්න පුලුවන්ද හිතෙන තරමටම ඒ ඇස් දෙනෙක්  ගින්දර පිට උනා.... මෙච්චර වෙලා හිතේ තිබුන හැගීම ඔක්කොටම එක සැරේ ගිනිගත්ත වගේ මගේ මුලු ඇගම එයාගෙ ඒ බැල්මට පිච්චිල යද්දි තවත් තප්පර දෙක් විතර අපේ දිහට ඔරවගෙන ඉදපු එයා එකපාරටම හැරිල යන්න ගියේ වචනයක්වත් නොකිය.....

පංතියේදි අර විදියට හිනා උන එයා...  මගේ පොතේ අර විදියට ලියල හිනා මූනු ඇදල තිබුන එයා.. ලස්සනට  නම ලියල ස්ටිකර් අලවල මගේ පොතට කවරයක් දාල දීපු එයා.. එයාට වැරද්දක් කරපු හතුරෙකුට වගේ මාව පිච්චෙන තරමට ඔරවල වචනයක්වත් නොකිය යන්න ගියා..

"අනේ ඇයි ව්‍යංග මේ........ මම මොනවද ඔයාට කරේ.... "

ටිකෙන් ටික ඈතට යන එයාව ඇස්දෙකට ගලාගෙන ආව කදුලුවලින් බොදවෙලා යද්දි  සෙනග මැද්දෙදි කෑගහල අහන්න මට හිතුනා....



විටක හිනැහෙන  විටක ඔරවන
උබේ අදරෙ ඇයි ගනං
මටම නොවෙමද නුඹේ හිතෙ ඉඩ
කදුලු විතරද ඉතිරි දැං ........  .....

                         මගදිගට 12  න්   බලාපොරොත්තු වන්න