මග දිගට 2

පලවෙනි කොටස දාල දෙවනි එක දාන්න කල් ගියා... මීට කලින් කීප වතාවක් දානව කිවුවට දාන්න උනේ නෑ ...මොකද කියල බ්ලොග් එක කියවපු අය දන්නව ඇතිනෙ... ඔන්න දැම්මා...
පලවෙනි කොටස බැලුවෙ නැති අය දුවල ගිහින් බල එන්න

මගදිගට 1    

ඔන්න අද එතැන් සිට...... 

බස් එකේ කවුරුවත් නෑ... අපි දෙන්න විතරයි..බස් එකත් හැටට හැටේ යනවා... මොන දීපංකරේක යනවද දන්නෙ නෑ මට ඒවයින් වැඩක් නෑ මොකද  ව්‍යංගාත් මගේ ලගම වාඩි වෙලා ඉන්නවා....
එයා හිනා වෙනවා... මාත් හිනා වෙනව...
කතා කරපන් යකෝ... මගේ හිත මටම කෑ ගහල කියනවා... මම කට ඇරල දිව හපල කොච්චර ට්‍රයි කරත් කටට වචන එන්නෙ නෑනෙ... ශික් විතරක්... යකෝ ආයෙ මෙච්චර හොද චාන්ස් එකක් එනවද... එදා පර්ස් එක අහුලල දීල මම ගන්න පුලුවන් උපරිම ලකුණු දාගෙන ඉන්නෙ... ඉතිං මට බැරිද චන්ඩිය වගේ ටෝක දාන්න.. ඒත් මේ කෙල්මල් දිව නැවෙන්නෙම නෑනෙ අප්පා... කපල විසිකරන්න හිතෙනව ජනේලෙන් එලියට.... බම්බුව...

එයා දිගටම හිනාවෙනව නවත්තන්නෙම නෑ... අදත් අර චොකලට් පාට සකර්ට් එකයි කහපාට බලවුස් එකයි ඇදගෙන ඉන්නෙ... අර මූනපුරා වැටෙන කොන්ඩ කෑල්ල අදත් එහෙමමයි... හුලගට මූන පුරාම දුවනවා... එයා ඒක හදනවා... මම බලන් ඉන්නව කටුපොල් කාල දිරවගන්න බැරි වෙච්ච  උගුඩුවෙක් වගේ.....

ඔන්න එක පාරට හීතලක්..... ආ...... බස් එක නුවර එලියෙද යන්නෙ... මම වටපිට බැලුවා.. නෑ වතුරනෙ වැටෙන්නෙ.... වහිනව වත්ද....ඒත් බස් එක ඇතුලට කොහොමද මල හත්වලාමෙ වතුර වැටෙන්නෙ......ව්‍යංගානම් හිනාවෙනව... හිනාවෙනව... ඉවරයක් නෑ... මේ මොන හෝම්කමින් එකක්ද වෙන්නෙ....??

මගේ එහාපැත්තෙ වාඩිවෙලා ඉදපු එයා ඔන්න ටික ටික ඈතට යනවා... ඒ එක්කම... අර ලස්සන සුදු මූන ටික ටික බොද වෙලා යනව... අයියෝ... මොකද මේ වෙන්නෙ.... ඒ සුදු මූන එහෙමමම බොදවෙලා යද්දි ටිකෙන් ටික  ලහිරුවගෙ හැප්පිච්ච මොරිස් මයිනර් කාර් එකක පස්සපැත්ත වගේ මූන ටිකෙන් ටික මතු උනා...

"නැගිටපිය ගොං අලියා... තෝ අද ඉකෝලෙ යන්නෙ නැද්ද ? "

ලහිරුව ඉන්නව මගේ ඇදගාව වතුර කෝප්පෙකුත් තියාගෙන ස්කූල් යුනිෆෝම් එකෙන්.....
නයි කයිද රෝස් පාං... එතකොට මම දැකල තියෙන්නෙ හීනයක්... මගේ හීනෙට ගංවතුරාදාර දීල මාව ඇහැරවල තියෙන්නෙ මේ පුක රෝස බැබුමද ...???? මුගේ බඩමාලු කන්න එපැයි යකෝ......#@$%^&*())_)(*&^%

"තෝව නයා කාලද බොල.. අද සෙනසුරාද කොහෙන්ද ස්කෝලෙ.... ශික් පට්ට ආතල් හීනයක් බල බල ඉදියෙ... තෝ කෑව එකේ.... "
"අද සිකුරාද බූරුවො.... තෝ ඊයෙ මට කිවුවා අද අනිවා එනව, තෝ එනකන් යන්න එපා කියල... මම අරෙහෙ බලන් ඉදල බලන් ඉදල බැරිම තැන ගෙදර එනකොට... මැලේරියා කාරයෙක් වගේ පෙරවන් නිදි... "

ඇත්ත නේන්නං... මම මූට ඊයෙ එහෙම කිවුවනෙ...  කොහෙද මම තාම හීනෙනෙ ඉන්නෙ.... ශික්... ඒක කෑවනෙ මූ... ස්කෝලෙ කවද යන්න බැරිද.. ඒවගේද හීනෙ... පර්ස් එක අහුලල දුන්නට පස්සෙ අතුරුදහන් උනා උනාමයි... හීනෙන්වත් බලාගන්න ඉඩක් දෙන්නෙ නැති හැටි... මුනුත් යාලුවොනෙ... නොදකින්...
ම ඌට හිතින් බැන බැන ඇදෙන් නැගිටා... වෙලාව හතට දහයයි.... දැන් ඉතිං යයි කෝලෙම..



"බලපං.. උඹ ඇද සේරම තෙමුවනෙ..."

සේරම තෙමුවා... වෙලාවට මට අහු උනේ මේ කෝප්පෙ... නැත්නම් මම හලනව තෝව ගහගෙන යන්න... මම අරෙහෙ බලාගෙන ඉන්නවා තෝ මෙතන නිදි.. ඔන්න පුතෝ දැන් යන්න බෑ කියන්න එපා... කෝප්ප පාරක් දෙන්නෙ.....

දැන් කොහෙද යකෝ යන්නෙ බලපං වෙලාව හතයි... දැන් ගිහිල්ල ගමේ පොලිස්ගෙන් පීටී පාරක් කන්නයි වෙන්නෙ...උඹ වේලාසන ඇවිත් මට කතා කරන්න එපැයි..

"මගෙන් කුනුහරුප අහන්න එපා.... තොට කතා කරන්න  මම එන්න ඕනෙද මීමින්නෝ... වෙනදත් පරක්කුවෙලා ගිහින් නෑ වගේ... අර ප්‍රැක්ටිකල් එක අද දුන්නෙ නැත්නම් අර ගෑනි ලකුනු දාන්නෙත් නෑ කිවුවා... ඔන්න පුතේ මම මුතු අක්කට කියනවා....උඹ ආවෙ නැතොත් දැන්

හරිනෙ ඉතිං....අම්මප මට මුගේ කට වැටෙන්න ගහතෑකි... මගෙ ආතල් හීනෙ කෑව මදිවට අපෙ අක්කට කියනව කියලත් මූ මාව බය කරනවනෙ...  ශීක්... හැමදාම මට කියල එක එක ඒව කරන්නෙ මූ ඕක කියල මාව බයකරල  තමයි... මොනව කරන්නද මූ මේක කිවුවොත් අර වේල කරත්තෙ වටේට මායන් වෙන කපුච්චියො වගේ අපේ අක්ක කොන්ඩෙ කඩාගෙන කියවන්න පටන්ගන්නවනෙ... ඒව අහගෙන ඉන්නවට වඩා හොදයි  තොරණක ලවුස් පීකර දෙක බෙල්ලෙ බැදන් ඉන්නවා ... ආයෙ හෝදන්න දෙයක් නෑ ඒකෙ...

දැන් ඉතින් මොනව කරන්නද.. මූ අපේ අක්ක වගේ ප්‍රබල බර අවි පාවිච් කරද්දි මගේ වතුර විදින තුවක්කු විසිකරල සීග්‍රයෙන් පසු බසිනව ඇරෙන්න...

මම ටවල් එකත් අරගෙන බාත් රූම් ප්‍රාන්තයට සුකානම කැරකැවුවා........

"ඉක්මන් කරපං... "
මම උගේ බර අවි ප්‍රහාරය හමුවෙ පසු බසිනව දැකලා ලහිරුවා තවත් විදානයක් නිකුත් කරා...

ඉදපංකො... මමත් ඕවට බලාගන්නංකෝ...

ලහිරුවගෙ දිරි ගැන්වීමේ ජය ගෝෂා මැද විනාඩි දහයක ඇතුලත දත කට එක්කම බඩත් සුද්ද කරගෙන එලියට බහින්න මට පුලුවන් උනා... හංදියට එනකම්ම දෙන්නගෙන් එකෙක්වත් කතා කරේ නෑ... පරක්කු උනාට ලහිරුවා ඇහෙන නෑහෙන ගානට මට බැන බැන ආවා... මගේ හීනෙ කෑවට මම ඌට දෙස් තිය තිය ආව...

ශික් හීනෙත් කලින් පේන්න බැරිද අප්පා.. එලිවෙන්න කිට්ටුවම පෙනුනෙ.. එහෙනම් ජපානෙට ආව සුනාමිය මගේ හීනෙට එන්නෙ නැතුව් ආතල් එකේ සිරසෙ මෙගාවක් වගේ එලිවෙනකන් බලනවනෙ... එයා හිනාවුන විදියට  පැනි බූන්දි වගේ වැඩේ නැගල යන්න තිබුනා.. ආයෙ හෝදන්න දෙයක් නෑ ඒකෙ... ඇල් වතුරට උල්පිහියෙන් ඇන්න වගේ බුදු ෂුවර්... කොහෙද ඉතිං... අපිට නිකන් හම්බෙන ප්ලේන්ටියේ හැමදාම කැරපොත්තෙක්නෙ... ෂිකේ ෂිකේ...

හංදියට ඇවිල්ලත් විනාඩි පහක් විතර යනකම් බස් එකක් නෑ.. ලහිරුවා ප්‍රවාහන ඇමතිගෙ ඉදලා මගේ නින්ද දක්කවා ප්‍රසංසා මුකයෙන් වර්නනාව ආයෙ ඇරබුවා... වෙලාවට වැඩි වෙලා යන්න කලින් වංගුවෙන් බස් එකක් මතු උනේ...  ආවෙත් ප්‍රයිවෙටයක්.... මොනව කරන්නද දැන් සී ටී බී එකක  යමු කියනවට වඩා හොදයි ඒ දිවෙන් මී කතුරක පොල් කෑල්ල ගන්න ට්‍රයියක් දෙනවා...

ආපු බස් එකට දෙන්නම නැග්ගා... ම්හුග්.. වාඩිවෙන්න ශීට් නෑ හරියටම ෂීට් ගානටම කට්ටිය වාඩිවෙලා.. දැන් ඉතිං අපි දෙන්න විතරයි හිටගෙන  මිසපොතේනියානු රිලවු දෙන්නෙක් වගේ බස්සෙකේ උඩ පොල්ලෙ එල්ලිලා ඉන්නව ඇරෙන්න වෙන මොනව කරන්නද.... බස් එක ඇද්දුවා...

මට තාමත් මතක් වෙන්නෙ හීනෙ...  අනේ අම්මා පල්ල මට මේකත් එක්ක එන තරහක්..
මම උගේ දිහා බලල ඔරවනව දැකලද කොහෙද ඌ ජනේලෙන් එපිට බලාගත්තා... මමත් මොකටද උගේ අහක බලාගෙන ගහපු කොත්තුවක් වගේ මූන බලාගෙන යන්නෙ ... මමත් බලාගත්ත ජනේලෙන් එලිය.. එතකොටම බස් එක නැවත්තුවා හෝල් එකේ..... ඒ එක්කම බස් එකට නගින්න ආපු කෙනා දැක්කාම මගේ ඇහැට ඉස්කුරුප්පු නියනෙන් ඇන්න වගේ උනා..

රම්මපට පොරි ඉද්ද කැකිරි... නයි කයිද රෝස් පාන්... පිස්සු බම්ප් වෙනවා...

  මගේ පර්ස් කෑල්ල     ව්‍යංගා.......!!!